16.12.2020 r.

Konkurs świąteczny dla klas I-III

 

Wszyscy  czekamy na Święta Bożego Narodzenia. Dla chętnych  dzieci z klas I-III konkurs.Odpowiedz na poniższe  pytania. Zapisane odpowiedzi ( bez pytań )wrzuć do przygotowanej skrzynki ,która  od 21 grudnia będzie znajdowała się w przedsionku szkoły.Na odpowiedzi czekam do końca ferii.

Po feriach rozdanie nagród w szkole. Życzę wszystkim wesołych Świąt!

 

KONKURS

 

1.W jakiej miejscowości narodził się Jezus?

2.Wymień imiona trzech króli,którzy przybyli do stajenki.

3.Jakie dary przynieśli trzej królowie?

4.Jakie drzewko stroimy na święta

5.Jak nazywa się uroczysta kolacja spożywana 24 grudnia?

6.Kiedy zasiadamy do uroczystej kolacji 24 grudnia ? (kiedy zabłyśnie……..)

7.Ile potraw powinno być na wigilijnym stole?

8.Jaka ryba króluje na wigilijnym stole?

9.Przed kolacją składamy sobie życzenia i łamiemy się………………

10.Jak nazywają się pieśni śpiewane podczas świąt ?

11.Napisz tytuły 3 ulubionych  pieśni świątecznych.

 

5.12.2020

Czy wszyscy pamiętają o mikołajkach i wyczyszczeniu butów ? To już jutro...

Przygotowałam dla Was kilka ciekawostek o Świętym Mikołaju i mikołajkach.

 

Po osobie świętego Mikołaja pozostało bardzo niewiele, nie wiadomo więc dokładnie, jak wyglądało jego życie.

 Najprawdopodobniej Mikołaj urodził się w bardzo bogatej i pobożnej rodzinie, w mieście Patara nad Morzem Śródziemnym, w rzymskiej prowincji Licji – dzisiaj jest to kraina w Turcji. Jako młody człowiek Mikołaj został biskupem stolicy Licji Miry. Mieszkał tam do samej śmierci, czyli około 342 roku. Jak wykazała ekspertyza jego grobu, Mikołaj umarł dokładnie 6 grudnia. 

Kult Świętego Mikołaja

W XI wieku, gdy Mira została podbita i doszczętnie splądrowana przez muzułmanów, relikwie św. Mikołaja przeniesiono do Bari i to właśnie do tego miasta udają się dzisiaj wszystkie pielgrzymki chcące odwiedzić grób św. Mikołaja. O ile prawdziwych wiadomości o Mikołaju zachowało się bardzo niewiele, to już legend i mitów związanych z osobą świętego powstało całe mnóstwo. Zawsze Mikołaj przedstawiany był jako osoba tajemnicza, niezwykle dobra i pomagająca wszystkim ludziom. Już jako dziecko Mikołaj wyróżniał się swoją pobożnością i dobrocią wobec bliźnich. Będąc już dorosłym człowiekiem, Mikołaj dzielił się swoim bogactwem z wszystkimi potrzebującymi, a z pomagania innym nie zrezygnował również wtedy, gdy został już mianowany na biskupa. Hojną ręką rozdawał jałmużnę, nocą zostawiał przed domami biedoty woreczki z pieniędzmi. Jedną z opowieści o szczodrości Mikołaja jest historia trzech córek bardzo biednego mieszkańca Licji, który nie mógł zapewnić dzieciom żadnego posagu. Dzięki pomocy Mikołaja wszystkie trzy córki szczęśliwie wyszły za mąż. Dzięki swoim dobrym uczynkom św. Mikołaj otrzymał od Boga dar czynienia cudów.

Potrafił na przykład ocalić rozbitków z fal morskich, sprawiał, że zboże rosło również w latach nieurodzaju, a nawet wskrzeszał zmarłych. Ludzie szybko nazwali go cudotwórcą, a wyznawcy religii prawosławnej do dzisiaj tak określają św. Mikołaja. Historie o cudownych uczynkach św. Mikołaja przekazywano sobie z pokolenia na pokolenie. Mikołaj został patronem rozbitków, żeglarzy, rybaków, flisaków i przewoźników, posiadał moc poskramiania sztormów, wysokich fal, piorunów i burz. Swoją opieką św. Mikołaj otaczał także więźniów i jeńców wojennych, jego o pomoc prosili mnisi, uczeni, literaci, notariusze, uczniowie przed egzaminami, młynarze, piwowarzy. Mikołaj opiekuje się także cnotliwymi pannami na wydaniu. W XVIII w polskich kościołach ustawiano skrzynki św. Mikołaja, a dzięki datkom wrzucanym do skrzynek fundowano posagi dla najbiedniejszych dziewcząt z danej parafii. W polskiej tradycji ludowej św. Mikołaj został także patronem pasterzy bydła i zwierząt, które chronił przed atakami ze strony wilków. Jednocześnie św. Mikołaj troszczy się także o wilki, aby podczas surowej zimy nie pomarły one z zimna i głodu. Szóstego grudnia, w dniu św. Mikołaja, gospodarze i pasterze modlili się do świętego, zachowywali post, a wieczorami zapalali ogniska i składali ofiary nazywane wilkami – były to wieńce z lnu i konopi, które zawieszano na ołtarzach i obkładano jajami. Jak wierzyli ludzie na wsiach, św. Mikołaj był tak dobry, że opiekował się nawet myszami i szczurami.

Święty Mikołaj współcześnie

We współczesnej tradycji europejskiej św. Mikołaj znany jest przede wszystkim jako wielki przyjaciel dzieci, ich opiekun i dobrodziej, który co roku obdarowuje najmłodszych wspaniałymi prezentami. Wszystkie grzeczne dzieci w dniu św. Mikołaja dostają mnóstwo słodyczy i zabawek, a te, które źle się sprawowały, mogą liczyć jedynie na rózgi, co ma ich przestrzec przed dalszym niewłaściwym zachowaniem. Zwyczaj wręczania prezentów w dzień św. Mikołaja prawdopodobnie narodził się w Niemczech. W Polsce mikołajki obchodziło się już w XIX wieku, przede wszystkim na Śląsku, ziemi lubelskiej, krakowskiej i na Mazurach.

Św. Mikołaj odwiedzał dzieci w towarzystwie aniołka z dzwoneczkiem i diabła. Na początku św. Mikołaj pytał dziecko, czy znają pacierz, potem rodzice mówili Mikołajowi, czy dziecko było grzeczne, a na koniec swojej wizyty Mikołaj wręczał prezenty albo rózgę. Każdego roku przed Bożym Narodzeniem dzieci z całego świata piszą do św. Mikołaja list z prośbą o wymarzone prezenty. Listy adresowane są w różny sposób, do Laponii, Szwecji albo na biegun północny, czasami dzieci piszą tylko „do Świętego Mikołaja”, wierząc, że list w magiczny sposób i tak dojdzie do adresata. Nie wiadomo dokładnie, gdzie św. Mikołaj mieszka, ale na pewno jest to miejsce gdzieś na czubku świata, bardzo blisko nieba, w krainie, która jest bardzo przyjazna dzieciom i pełna niesamowitych atrakcji. Osoba św. Mikołaja i legendy z nim związane w pewnym momencie stały się częścią tradycji bożonarodzeniowej. W Skandynawii narodziła się legenda, że św. Mikołaj w wigilię Bożego Narodzenia przybywa na Ziemię i roznosi prezenty wszystkim dzieciom na świecie. Tajemnicą jest, jak dokładnie podróżuje Mikołaj, ale najpewniej są to magiczne sanie zaprzężone w renifery, które potrafią latać po całym niebie.

Święty Mikołaj na przestrzeni wieków

Święty Mikołaj na przestrzeni wieków zmienił także swój wygląd. Dawniej był to poważny, dostojny i pełen godności biskup, który chodził w ceremonialnych szatach kościelnych, w biskupiej infule, trzymający w dłoni biskupią infułę – taki wizerunek św. Mikołaja przedstawiony jest na ikonach, starych rycinach czy obrazach religijnych. Dzisiaj jednak wygląda znacznie bardziej sympatycznie i dostępnie. Św. Mikołaj stał się tęgim, krzepkim, zdrowo wyglądającym staruszkiem, zawsze tryskającym dobrym humorem. Św. Mikołaj przez swoje podróże ma zarumienioną twarz, bez przerwy śmiejące się oczy, długą, białą brodę i białe, gęste wąsy. Mikołaj ubiera się na czerwono, nosi gruby płaszcz obszyty białym futrem, na głowie ma czerwoną czapkę z pomponem, a na plecach dźwiga wielki worek wyładowany po sam brzeg prezentami dla dzieci. Jedno, co w osobie św. Mikołaja pozostało niezmienione, to jego wielka dobroć, szczodrość i ogromna miłość do dzieci. Do tej pory głównym posłannictwem św. Mikołaja jest nieść radość i szczęście wszystkim maluchom, sprawiać cuda i czynić dobro.

 

 

29.11.2020

ZWYCZAJE I OBRZĘDY ANDRZEJKOWE

 Tegoroczne wróżby niestety nie mogą odbyć się w szkole –w izbie regionalnej.

 Mam jednak nadzieję, że dziewczęta nie zapomną o tradycji związanej ze św.Andrzejem,bo „ na św.Andrzeja błyska pannom nadzieja”

Pragnę przypomnieć wszystkim zainteresowanym ,kim był św.Andrzej oraz zaprezentować Wam kilka pomysłów na andrzejki.

Kim był św. Andrzej ?

Święty Andrzej ma szczególnie znaczenie dla wszystkich Słowian, nazywany jest apostołem Słowian. Jest patronem wielu państw i narodów, patronuje również wielu miastom. Święty Andrzej jest także patronem podróżnych, małżeństw podróżujących, opiekuje się żeglarzami, rybakami, rzeźniami i sprzedawcami ryb. Co ciekawe, jest orędownikiem zakochanych, wspomaga potrzebujących w sprawach matrymonialnych i wypraszaniu potomstwa, stąd pewnie wiele zwyczajów andrzejkowych z tym związanych.

Dzień św. Andrzeja przypada na noc 29 listopada, świętowanie zawsze celebruje się jednak w noc z 29 na 30 listopada.

 Kiedyś święto dotyczyło wyłącznie panien, miało charakter przede wszystkim matrymonialny.

Młodzi mężczyźni wróżyli sobie w dzień Św.Katarzyny, były to tzw.katarzynki-25 listopada.

Początkowo andrzejki traktowane były bardzo poważnie a wróżby odprawiano tylko indywidualnie, do wróżb z kolei przykładano dużą wagę, dopiero w późniejszym czasie wróżby nabrały nieco bardziej swobodnego charakteru i stały się zbiorowe.

Dziewczęta przychodziły na spotkanie  z … kością w ręku.

Kości układano szeregiem, jeden obok drugiej na podłodze i przyglądano się wpuszczonemu wcześniej psu, której kość pies porwał jako pierwszą, ta miała pierwsza wyjść za mąż.

Popularne było również lanie do wody płynnej cyny lub ołowiu (w późniejszym okresie wosk). 

Lano go za pomocą specjalnego klucza, który oznaczał otwarcie drzwi dla przyszłości. Zastygłe na wodzie kształty wyjmowano, przystawiano świecę a następnie starano się odczytywać poprzez powstałe na ścianie z powstałych wzorów zastygłej cyny lub ołowiu znaki, które miały zwiastować wydarzenia w najbliższej przyszłości.

Zastygłym wzorem i powstałym figurom przypisywano różne znaczenia.

• Anioł- miał oznaczać szczęście i przychylność otoczenia,
• gwiazda -powodzenie w życiu, bogactwo i pomyślność,
• dom - założenie rodziny lub przeprowadzkę,
• kot czy pies -ostrzeżenie przed nierozważnym zachowaniem,
• kwiat - miłą niespodziankę,
• obrączka -zakochanie się lub szybkie zamążpójście.

Jak wiele wzorów tak i wiele interpretacji. Co ciekawe, nie wylewano wody z miski do której wlewano cynę czy ołów lub wosk, wrzucano na nią igły, gałązki lub łupiny orzechów, jedne oznaczały pannę, drugie kawalera. Jeżeli zetknęły się ze sobą, wróżono pomyślą przyszłość dla małżeństwa.

Dziewczęta układały również na podłodze buty, poczynając od najdalej położonego od drzwi miejsca, przy ścianie, w kierunku drzwi. Każda dziewczyna układała po jednym swoim bucie. Buty ustawiano naprzemiennie, po wyłożeniu wszystkich butów jeden za drugim, na początek ustawiano ostatni.

 Której panny but pierwszy przekroczył próg, ta miała najszybciej wyjść za mąż.

Częste było również wkładanie pod przedmioty lub naczynia rekwizytów, a następnie odkrywanie, co kryje się za przedmiotami:

• obrączka- zwiastowała zamążpójście,
• różaniec, medalik czy krzyżyk - pójście do zakonu,
• moneta -bogactwo,
• łyżka - dobrą gospodynię,
• puste miejsce z kolei oznaczało brak zmian w nadchodzącym roku.

• Obierano również jabłka, długość ostrużyny zapowiadała trwałość związku. Im ostrużyna dłuższa tym związek miał trwać dłużej. Obierki rzucano za siebie, a następnie próbowano z nich odczytać pierwszą literę imienia przyszłego partnera.

• Zwracano uwagę także na kształt obierek, im szersze i grubsze miały oznaczać lata pomyślności i bogactwo, wąskie i chude -lata biedy i niepowodzenia.

• Rzadko na zabawę dziewczęta zapraszały jednego chłopca, któremu zawiązywano oczy, kilkakrotnie obracając dookoła, dziewczęta ustawiały się w kręgu otaczającym chłopca i uważnie śledziły w stronę której z nich chłopiec najpierw spojrzy. Zwiastowało to również wczesny ślub.

• W dzień świętego Andrzeja dziewczęta starały się wstać jak najwcześniej.
•  Wczesnym rankiem wybiegały przed dom wysłuchując, z której strony dobiegnie je szczekanie psa , z tego dokładnie kierunku miał nadejść również przyszły wybranek.
• Liczono również sztachety w płocie, zaczynając od strony z której dobiegło szczekanie psa, każda sztacheta oznaczała jeden miesiąc oczekiwania na przyszłego męża.

Myślę, że niektóre z przytoczonych wróżb możecie z powodzeniem wykorzystać podczas andrzejkowej zabawy we własnych domach.

Życzę dobrej zabawy…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Światowy Dzień Pluszowego Misia

Miękki, puchaty i taki z łatką. 25 listopada swoje święto obchodzi najmilsza zabawka, najlepszy przyjaciel dzieci i niezastąpiona przytulanka przy zasypianiu – Pluszowy Miś. Mimo coraz nowocześniejszych i coraz bardziej atrakcyjnych zabawek, moda na misie nie przemija, bo „czy to jutro, czy to dziś, wszystkim jest potrzebny Miś!”

Garść misiowych faktów:

Światowy Dzień Pluszowego Misia ustanowiono dokładnie w setną rocznicę powstania maskotki – w 2002 roku. Wszystko zaczęło się jednak dużo wcześniej.

W 1902 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Teodor Roosvelt, wybrał się na polowanie. Po kilku godzinach bezskutecznych łowów, jeden z towarzyszy prezydenta postrzelił małego niedźwiadka i zaprowadził go do Roosvelta. Prezydent ujrzawszy przerażone zwierzątko, kazał je natychmiast uwolnić. Jeden ze świadków tego zdarzenia uwiecznił historię niedźwiadka na rysunku w waszyngtońskiej gazecie, którą czytał producent zabawek…

Od tego momentu zaczęto wykorzystywać zdrobniałe imię prezydenta i sprzedawać maskotki pod nazwą Teddy Bear, która dziś w języku angielskim jest określeniem wszystkich pluszowych misiów.

Nasze misie, miśki, misiaczki...

Chyba nie ma domu, w którym na półce, łóżku lub fotelu nie siedzi miś. Na pewno każdy z Was – małych i dorosłych Czytelników ma swojego ulubionego Pluszowego Misia. Może to być zupełnie mały bury Miś, odrobinę zapomniany, mieszkający w pudle na strychu, albo piękny i kolorowy zamieszkujący dziecinne łóżeczko. Może to być zupełnie malutki Misio, którego nosimy „na szczęście” przy kluczach lub w portfelu. Czy wreszcie – może to być jeden z Wielkich i Sławnych Misiów, o których mówi się wszędzie i o których głośno niemal w każdej części świata -Kubuś Puchatek, Miś Paddington albo Miś Uszatek. Może to być Miś, który posiada piękne, ważne imię ku czci i pamięci zacnych przodków (np. Barnaba), a może to być Miś zupełnie bez imienia.

Miś Pluszowy, a szczególnie ten nasz, wyjątkowy i ukochany, nie jest zwykłą, pluszową zabawką.

Trudno sobie wyobrazić dzisiejszy świat bez Pluszowego Misia. Jest towarzyszem dzieci i dorosłych w świecie beztroskiej zabawy oraz przyjacielem-powiernikiem największych sekretów i tajemnic.

Jeśli chcecie przypomnieć sobie różne sławne misie zapraszam do odwiedzenia strony: https://miastodzieci.pl/czytelnia/misie-znane-i-lubiane/

Kilka ciekawostek o najbardziej znanym misiu –Kubusiu Puchatku.

 

Kubuś Puchatek

Kubuś Puchatek istniał naprawdę. Urodził się 94 lata temu. Twórcą Kubusia Puchatka jest angielski pisarz Aleksander Alan Milne. Napisał on książkę dla swojego synka Krzysia. W sierpniu 1921 r. mama Krzysia podarowała mu na pierwsze urodziny pluszowego misia ze sklepu Harrodsa w Londynie. Przypatrując się zabawie swojego synka i jego fascynacji misiem, ojciec wpadł na pomysł napisania książki dla Krzysia – książki, która stała się szybko klasykiem literatury dziecięcej.  14 października 1926 roku wydany został w Londynie „Kubuś Puchatek” („Winnie the Pooh”), a w roku 1928 „Chatka Puchatka”. Większość postaci występujących w książkach miało swoje pierwowzory w maskotkach syna autora.

Kubuś Puchatek jest grubiutkim, pluszowym misiem koloru żółtego. Mieszka w domku w drzewie, który posiada dodatkową spiżarnię, gdzie Kubuś gromadzi baryłki ze swoim przysmakiem – miodem (jakże cudownie miś mówi: „Mam w spiżarni dwanaście garnczków, które wołają mnie już od godziny”). Najlepszymi przyjaciółmi Kubusia są Krzyś i Prosiaczek. Pomysły misia są często – łagodnie mówiąc – nierozsądne,ale wszyscy  i tak  go kochają.

Ale czy wiecie, że miś o małym rozumku tylko pozornie nie jest zbyt mądry?

Myśli, które wypowiada Puchatek oraz jego przyjaciele są zabawne, ale też zaskakująco przenikliwe i uniwersalne. Alan Alexander Milne stworzył sympatycznych bohaterów, którzy dzięki umiejętności obserwacji świata i siebie nawzajem, potrafią słowami trafić w samo sedno. Ich przekaz jest prosty lecz przez lata nie traci na aktualności.

Skąd więc czerpać wiedzę o miłości, przyjaźni i…. jedzeniu ? Od Kubusia Puchatka!

 Oto kilka najpiękniejszych cytatów z Kubusia Puchatka!

Wiesz, Prosiaczku… miłość jest wtedy… kiedy kogoś lubimy… za bardzo.

 -Kubusiu, jak się pisze MIŁOŚĆ?
– Prosiaczku, MIŁOŚĆ się nie pisze, MIŁOŚĆ się czuje.

Sztuka dawania podarunku polega na tym, aby ofiarować coś, czego nie można kupić w żadnym sklepie.

Myślenie nie jest łatwe, ale można się do niego przyzwyczaić.

A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? – spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. – Co wtedy?
– Nic wielkiego – zapewnił go Puchatek – Posiedzę tu sobie i na ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nasze misie, miśki, misiaczki

Chyba nie ma domu, w którym na półce, łóżku lub fotelu nie siedzi miś. Na pewno każdy z Was – małych i dorosłych Czytelników ma swojego ulubionego Pluszowego Misia. Może to być zupełnie mały bury Miś, odrobinę zapomniany, mieszkający w pudle na strychu, albo piękny i kolorowy zamieszkujący dziecinne łóżeczko. Może to być zupełnie malutki Misio, którego nosimy „na szczęście” przy kluczach lub w portfelu. Czy wreszcie – może to być jeden z Wielkich i Sławnych Misiów, o których mówi się wszędzie i o których głośno niemal w każdej części świata -Kubuś Puchatek, Miś Paddington albo Miś Uszatek. Może to być Miś, który posiada piękne, ważne imię ku czci i pamięci zacnych przodków (np. Barnaba), a może to być Miś zupełnie bez imienia.

Miś Pluszowy, a szczególnie ten nasz, wyjątkowy i ukochany, nie jest zwykłą, pluszową zabawką.

Trudno sobie wyobrazić dzisiejszy świat bez Pluszowego Misia. Jest towarzyszem dzieci i dorosłych w świecie beztroskiej zabawy oraz przyjacielem-powiernikiem największych sekretów i tajemnic.

Jeśli chcecie przypomnieć sobie różne sławne misie zapraszam do odwiedzenia strony: https://miastodzieci.pl/czytelnia/misie-znane-i-lubiane/

Kilka ciekawostek o najbardziej znanym misiu –Kubusiu Puchatku.

 

Kubuś Puchatek

Kubuś Puchatek istniał naprawdę. Urodził się 94 lata temu. Twórcą Kubusia Puchatka jest angielski pisarz Aleksander Alan Milne. Napisał on książkę dla swojego synka Krzysia. W sierpniu 1921 r. mama Krzysia podarowała mu na pierwsze urodziny pluszowego misia ze sklepu Harrodsa w Londynie. Przypatrując się zabawie swojego synka i jego fascynacji misiem, ojciec wpadł na pomysł napisania książki dla Krzysia – książki, która stała się szybko klasykiem literatury dziecięcej.  14 października 1926 roku wydany został w Londynie „Kubuś Puchatek” („Winnie the Pooh”), a w roku 1928 „Chatka Puchatka”. Większość postaci występujących w książkach miało swoje pierwowzory w maskotkach syna autora.

Kubuś Puchatek jest grubiutkim, pluszowym misiem koloru żółtego. Mieszka w domku w drzewie, który posiada dodatkową spiżarnię, gdzie Kubuś gromadzi baryłki ze swoim przysmakiem – miodem (jakże cudownie miś mówi: „Mam w spiżarni dwanaście garnczków, które wołają mnie już od godziny”). Najlepszymi przyjaciółmi Kubusia są Krzyś i Prosiaczek. Pomysły misia są często – łagodnie mówiąc – nierozsądne,ale wszyscy  i tak pokochali go.

Czy jest tutaj ktoś, kto nie zna Kubusia Puchatka? Nie ma! Bo najsłynniejszego wielbiciela miodku kochają wszyscy – mali, więksi i całkiem dorośli. Ale czy wiecie, że miś o małym rozumku tylko pozornie nie jest zbyt mądry?

Myśli, które wypowiada Puchatek oraz jego przyjaciele są zabawne, ale też zaskakująco przenikliwe i uniwersalne. Alan Alexander Milne stworzył sympatycznych bohaterów, którzy dzięki umiejętności obserwacji świata i siebie nawzajem, potrafią słowami trafić w samo sedno. Ich przekaz jest prosty lecz przez lata nie traci na aktualności.

Skąd więc czerpać wiedzę o miłości, przyjaźni i…. jedzeniu ? Od Kubusia Puchatka!

 Oto kilka najpiękniejszych cytatów z Kubusia Puchatka!

Wiesz, Prosiaczku… miłość jest wtedy… kiedy kogoś lubimy… za bardzo.

 -Kubusiu, jak się pisze MIŁOŚĆ?
– Prosiaczku, MIŁOŚĆ się nie pisze, MIŁOŚĆ się czuje.

 

nigdy nie znika.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Światowy Dzień Pluszowego Misia

Miękki, puchaty i taki z łatką. 25 listopada swoje święto obchodzi najmilsza zabawka, najlepszy przyjaciel dzieci i niezastąpiona przytulanka przy zasypianiu – Pluszowy Miś. Mimo coraz nowocześniejszych i coraz bardziej atrakcyjnych zabawek, moda na misie nie przemija, bo „czy to jutro, czy to dziś, wszystkim jest potrzebny Miś!”

Garść misiowych faktów

Światowy Dzień Pluszowego Misia ustanowiono dokładnie w setną rocznicę powstania maskotki – w 2002 roku. Wszystko zaczęło się jednak dużo wcześniej.

W 1902 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Teodor Roosvelt, wybrał się na polowanie. Po kilku godzinach bezskutecznych łowów, jeden z towarzyszy prezydenta postrzelił małego niedźwiadka i zaprowadził go do Roosvelta. Prezydent ujrzawszy przerażone zwierzątko, kazał je natychmiast uwolnić. Jeden ze świadków tego zdarzenia uwiecznił historię niedźwiadka na rysunku w waszyngtońskiej gazecie, którą czytał producent zabawek…

Od tego momentu zaczęto wykorzystywać zdrobniałe imię prezydenta i sprzedawać maskotki pod nazwą Teddy Bear, która dziś w języku angielskim jest określeniem wszystkich pluszowych misiów.
To historia, a jak jest dzisiaj?

Nasze misie, miśki, misiaczki

Chyba nie ma domu, w którym na półce, łóżku lub fotelu nie siedzi miś. Na pewno każdy z Was – małych i dorosłych Czytelników ma swojego ulubionego Pluszowego Misia. Może to być zupełnie mały bury Miś, odrobinę zapomniany, mieszkający w pudle na strychu, albo piękny i kolorowy zamieszkujący dziecinne łóżeczko. Może to być zupełnie malutki Misio, którego nosimy „na szczęście” przy kluczach lub w portfelu. Czy wreszcie – może to być jeden z Wielkich i Sławnych Misiów, o których mówi się wszędzie i o których głośno niemal w każdej części świata -Kubuś Puchatek, Miś Paddington albo Miś Uszatek. Może to być Miś, który posiada piękne, ważne imię ku czci i pamięci zacnych przodków (np. Barnaba), a może to być Miś zupełnie bez imienia.

Miś Pluszowy, a szczególnie ten nasz, wyjątkowy i ukochany, nie jest zwykłą, pluszową zabawką.

Trudno sobie wyobrazić dzisiejszy świat bez Pluszowego Misia. Jest towarzyszem dzieci i dorosłych w świecie beztroskiej zabawy oraz przyjacielem-powiernikiem największych sekretów i tajemnic.

Jeśli chcecie przypomnieć sobie różne sławne misie zapraszam do odwiedzenia strony: https://miastodzieci.pl/czytelnia/misie-znane-i-lubiane/

Kilka ciekawostek o najbardziej znanym misiu –Kubusiu Puchatku.

 

Kubuś Puchatek

Kubuś Puchatek istniał naprawdę. Urodził się 94 lata temu. Twórcą Kubusia Puchatka jest angielski pisarz Aleksander Alan Milne. Napisał on książkę dla swojego synka Krzysia. W sierpniu 1921 r. mama Krzysia podarowała mu na pierwsze urodziny pluszowego misia ze sklepu Harrodsa w Londynie. Przypatrując się zabawie swojego synka i jego fascynacji misiem, ojciec wpadł na pomysł napisania książki dla Krzysia – książki, która stała się szybko klasykiem literatury dziecięcej.  14 października 1926 roku wydany został w Londynie „Kubuś Puchatek” („Winnie the Pooh”), a w roku 1928 „Chatka Puchatka”. Większość postaci występujących w książkach miało swoje pierwowzory w maskotkach syna autora.

Kubuś Puchatek jest grubiutkim, pluszowym misiem koloru żółtego. Mieszka w domku w drzewie, który posiada dodatkową spiżarnię, gdzie Kubuś gromadzi baryłki ze swoim przysmakiem – miodem (jakże cudownie miś mówi: „Mam w spiżarni dwanaście garnczków, które wołają mnie już od godziny”). Najlepszymi przyjaciółmi Kubusia są Krzyś i Prosiaczek. Pomysły misia są często – łagodnie mówiąc – nierozsądne,ale wszyscy  i tak pokochali go.

Czy jest tutaj ktoś, kto nie zna Kubusia Puchatka? Nie ma! Bo najsłynniejszego wielbiciela miodku kochają wszyscy – mali, więksi i całkiem dorośli. Ale czy wiecie, że miś o małym rozumku tylko pozornie nie jest zbyt mądry?

Myśli, które wypowiada Puchatek oraz jego przyjaciele są zabawne, ale też zaskakująco przenikliwe i uniwersalne. Alan Alexander Milne stworzył sympatycznych bohaterów, którzy dzięki umiejętności obserwacji świata i siebie nawzajem, potrafią słowami trafić w samo sedno. Ich przekaz jest prosty lecz przez lata nie traci na aktualności.

Skąd więc czerpać wiedzę o miłości, przyjaźni i…. jedzeniu ? Od Kubusia Puchatka!

 Oto kilka najpiękniejszych cytatów z Kubusia Puchatka!

Wiesz, Prosiaczku… miłość jest wtedy… kiedy kogoś lubimy… za bardzo.

 -Kubusiu, jak się pisze MIŁOŚĆ?
– Prosiaczku, MIŁOŚĆ się nie pisze, MIŁOŚĆ się czuje.

Sztuka dawania podarunku polega na tym, aby ofiarować coś, czego nie można kupić w żadnym sklepie.

Myślenie nie jest łatwe, ale można się do niego przyzwyczaić.

A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? – spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. – Co wtedy?
– Nic wielkiego – zapewnił go Puchatek – Posiedzę tu sobie i na ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś
nigdy nie znika.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

11 listopada

Święto Odzyskania Niepodległości

Historia 11 listopada, Święta Niepodległości

11 listopada 1918 r. – to dzień, który kojarzy się wszystkim  Polakom jednoznacznie z odzyskaniem przez Polskę niepodległości, po 123 latach niewoli. Został oficjalnie uznany jako święto państwowe dopiero pod koniec lat 30. XX w.  W okresie międzywojennym toczyły się spory odnośnie właściwej daty odrodzenia Rzeczpospolitej.

Tragiczny okres II wojny światowej nie zniszczył polskiej pamięci o odzyskaniu niepodległości. Natomiast w Polsce komunistycznej święto było zakazane, lecz obchodzone nielegalnie, aż pod koniec lat 80. przywrócone jako Narodowe Święto Niepodległości.

To dzień , w którym oddajemy hołd Polakom poległym za wolność naszej ojczyzny.

My też możemy włączyć się do świętowania 102. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości! Ze względu na ograniczenia związane z pandemią, tegoroczne obchody organizowane przez Biuro Programu „ Niepodległa” przeniesione zostały głównie do Internetu, dzięki czemu każdy może wziąć w nich udział.

Podaję stronę www ,na której można znaleźć informacje:

https://niepodlegla.gov.pl/aktualnosci/swietujmy-razem-102-rocznice-odzyskania-niepodleglosci/ 

Z 11 listopada wiąże się także słodka tradycja pieczenia rogali Św.Marcina.

Tradycja rogali świętomarcińskich, nazywanych najsłodszym symbolem Poznania narodziła się w drugiej połowie XIX wieku. Ten tradycyjny przysmak jest nieodłącznym elementem obchodów dnia patrona głównej ulicy miasta – św. Marcina, które przypadają 11 listopada.

Poznańskie smakołyki wypiekane są z ciasta półfrancuskiego, z nadzieniem z białego maku, wanilii, cukru, orzechów, rodzynek, margaryny, skórki pomarańczowej i innych dodatków.

Przepisy znajdziecie w Internecie. Zyczę Wam przyjemnego spędzenia Święta.

                                                                                                              G.Janicka

 

5 listopada 2020

 Międzynarodowy Dzień Postaci z Bajek

W tym dniu przypominamy bajki, które są nieodzownym elementem każdego dzieciństwa. Wybrana data nie jest przypadkowa – jest to dzień urodzin jednego z największych twórców bajek – Walta Disney’a.

Wszyscy kochamy bajkowych bohaterów: Kubusia Puchatka, kota w butach, Kopciuszka, czy królewnę Śnieżkę.

Drodzy Rodzice!

Międzynarodowy Dzień Postaci z Bajek jest doskonałą okazją do rozwijania zainteresowań czytelniczych naszych dzieci. Wartościowe książki kształcą w dzieciach odpowiednie postawy moralne, rozwijają dziecięcą fantazję, pamięć, bogacą słownictwo. Warto wybierać więc bajki, gdzie dobro zwycięża, a zło zostaje ukarane.

Zachęcam do wspólnego czytania oraz do rozmowy z dziećmi.

A teraz czas na bajkowe zagadki:

• Gdy potarł lampę zakurzoną, od razu miał rzecz wymarzoną?
• Choć uczciwym był człowiekiem, wiecie o tym sami, jego imię zawsze łączy się z rozbójnikami?
• Na podwórku je tępiono, kto powie dlaczego? Gdy dorosło, łabędzie przyjęły je jak swojego?
• Z płatka róży kołderka, a kołyska z orzeszka. Taka mała drobinka, tyle przygód ją czeka?
• Chociaż kłopoty z wilkiem miała, wyszła z opresji zdrowa i cała?
• Jakie imiona mają braciszek i siostrzyczka, którzy w lesie spotykają chatką zrobioną z piernika?
• W jakiej bajce spotkasz dziadka z długa brodą, chałupkę starą i sieci nad wodą?
• Łatwo mnie poznacie, gdy bajkę wspomnicie. Chodziłem tam w butach, miałem lżejsze życie?
• Bardzo wiele przygód miała drewniana chłopczyna, zanim z ojcem się spotkała w ...brzuchu rekina.
• Mówił, że nikogo się nie boi, gdy zechce, da radę wszystkim. Teraz smutny stoi w kącie, bo wystraszył się maleńkiej myszki
• Bajkowe panienki nie lubią sukienki. Wszystkie wolą rybi ogon i dlatego pływać mogą.Kto to taki?
• W chatce krasnoludków mieszka prześliczna panienka, o cerze białej jak śnieg .
• Każda królewna , a tym bardziej ona uważać powinna na wrzeciona .
• Jaka postać mała jak drobna część ciała, bardzo duże kroki bez trudu stawiała?
• Uwolniona zapluskała złocistym ogonkiem, rybaka – uszczęśliwiła, lecz nie jego żonę .
• Mieszkał w Krakowie pod Wawelem i ział ogniem.
• Zgubiła pantofelek na balu u księcia.

29 września 2020

Ten dzień to Ogólnopolski Dzień Głośnego Czytania.Święto jest doskonałą okazją do podkreślenia licznych zalet głośnego czytania,takich jak:rozwijanie wyobraźni,budowanie więzi między rodzicem i dzieckiem,bogacenie słownctwa dziecka,stymulowanie rozwoju.

Drodzy Rodzice,zachęcam do czytania dzieciom bajek,wierszy,legend.Jeśli wyczerpaliście własną biblioteczkę zapraszam do odwiedzenia szkolnej biblioteki wraz z dzieckiem.Na pewno wybierzemy ciekawą lekturę...